به نقل از «فرارو»

دایناسور‌ها چه صدا‌هایی تولید می‌کردند؟

تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۱۰۱۲۴

فرارو- در نسل بعدی فیلم‌های پرفروش درباره دایناسور‌ها برخی از موجودات ستاره‌ای شاید بیش‌تر شبیه یک پرنده و کمی کم‌تر شبیه یک شیر غرنده به نظر برسند. دست کم این احتمالی است که از نتایج تحقیقات جدید منتشر شده در ماه جاری به دست آمده است اگرچه در مورد صدای دایناسور‌ها واقعا اطلاعات کمی وجود دارد.

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، با این وجود، یک تیم تحقیقاتی سرنخ‌هایی در مورد صدا‌هایی که می‌توانست از اولین حنجره فسیل شده دایناسور تولید شده باشد را یافته اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این اطلاعات از فسیل یک آنکیلوسور گروهی از دایناسور‌های گیاهخوار به دست آمده که از خویشاوندان نزدیک پرندگان نبودند. فسیل این دایناسور در سال ۲۰۰۵ میلادی در مغولستان کشف شد.

"جونکی یوشیدا" دیرینه شناس در موزه فوکوشیما در ژاپن می‌گوید که این یافته شگفت آور است، زیرا اعضای بدن درگیر در صداسازی از جمله حنجره که اغلب از غضروف ساخته شده است، اما در برخی حیوانات می‌تواند استخوانی باشد نامزد خوبی برای حفظ شدن به عنوان فسیل (حنجره در برخی از حیوانات در نزدیکی قسمت بالای نای قرار دارد و حاوی تار‌های صوتی است) قلمداد نمی‌شود.

تیم دکتر "یوشیدا" به منظور تلاش برای بدست آوردن صدایی که ممکن است یک دایناسور به زبان آورده باشد به خویشاوندان تکاملی موجودات کرتاسه از جمله پرندگان و نزدیک‌ترین پسرعمو‌های دایناسور‌ها یعنی تمساح‌ها نیز نگاهی انداختند.

ویکتوریا آربور" دیرینه شناس در موزه سلطنتی ویکتوریا در کانادا که در این مطالعه مشارکت نداشته می‌گوید:"آنان به نوعی محدوده صدا‌هایی را که ممکن است انتظار داشته باشیم در بر می‌گیرند. مشخص شده که دایناسور‌ها صدا‌هایی شبیه تمساح تولید می‌کردند: غرش و سر و صدا‌های عمیق همراه با صدای خش خش. این آناتومی پایه‌ای است که آنان با آن کار می‌کردند. سپس پرندگان این روش‌های تولید صدا را تکامل بخشیدند جایی که می‌توانند صدا‌هایی را که از گلوی شان بیرون می‌آید را به روشی ظریف‌تر تغییر دهند".

پرندگان و خزندگان راه‌های بسیار متفاوتی برای تولید صدا با استفاده از اندام‌هایی که نای و ریه‌های را احاطه کرده اند در اختیار دارند.

در خویشاوندان منقرض شده و زنده تمساح حنجره وظیفه تولید صدا را برعهده دارد. پرندگان دارای اندام متفاوتی به نام سیرینکس هستند که در نزدیکی ریه‌های آنان قرار می‌گیرد تا صدا تولید کند. هم چنین، پرندگان دارای اندام دیگری هستند که در نزدیکی دهان شان قرار دارد تا صدا‌ها را تغییر دهد و به برخی از پرندگان اجازه می‌دهد تا آواز‌های مفصلی بسازند.

دکتر یوشیدا و همکاران اش دو قسمت از حنجره را مورد ارزیابی قرار دادند که از ماهیچه‌های درگیر در باز کردن راه هوایی و تغییر شکل آن حمایت می‌کردند. در آنکیلوسور هر دو بخش استخوانی بودند. این تیم نسبت آن با حنجره‌های ده‌ها پرنده و خزندگان از جمله کروکودیل، گکو (مارمولکی است از فروراسته گکووارگان که در اقلیم‌های گرم سراسر دنیا یافت می‌شود) و لاک پشت را مورد مقایسه قرار دادند.

دکتر یوشیدا می‌گوید بخشی که قاعده حنجره آنکلیوسور را تشکیل می‌دهد در مقایسه با سایر حیوانات بسیار بزرگ بود که نشان می‌دهد این دایناسور می‌توانست راه هوایی خود را به طور گسترده باز کند تا صدا‌های بلندی که از دوردست‌ها شنیده می‌شد را بسازد.
او اشاره می‌کند که بخش دیگر حنجره که یک جفت استخوان نسبتا بلند است می‌تواند به نای اجازه دهد تا شکل خود را برای اصلاح صدا‌ها تغییر دهد. پژوهشگران اخیرا در مجله Communications Biology گزارش دادند که این بخش ممکن است به آنکیلوسور‌ها اجازه داده باشد تا به روشی شبیه پرندگان صدا تولید کرده باشند.

دکتر "یوشیدا" می‌گوید:"در نتیجه این احتمال وجود دارد که آن دایناسور‌ها صدای جیر جیر نیز تولید می‌کردند".

او می‌گوید هنوز خیلی زود است که بفهمیم دایناسور‌ها احتمالا چه صدا‌های خاصی را تولید می‌کردند. او می‌گوید حتی یک گونه پرنده نیز طیف وسیعی از صدا‌ها را تولید می‌کند و اندام‌های دیگری نیز از دهان و بینی گرفته تا احتمالا سیرینکس در این فرآیند نقش دارند.

"جولیا کلارک" دیرینه شناس در دانشگاه تگزاس در آستن که بخشی از این مطالعه نبوده آن ارزیابی را جالب توجه می‌داند. با این وجود، او می‌گوید نحوه چیدمان این قسمت‌های حنجره و سایر استخوان‌های مجاور در آنکلیوسور شبیه به استخوان‌های پرندگان نیست. او می‌گوید:"تن‌ها در پتروسور‌ها (خزندگان بالدار) چیزی شبیه به حالت پرنده را می‌بینیم".

دکتر "کلارک" می‌گوید مشخص نیست ساختار‌هایی که این تیم مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند چگونه به یک آنکیلوسور اجازه می‌دهد تا صدا‌ها را تغییر دهد. پرندگان از حنجره برای این منظور استفاده نمی‌کنند. آنان اندامی دارند که او به آن سبد هیولارنژیال می‌گوید که برای تغییر تماس‌های شان آن را به سمت بالا یا پایین حرکت می‌دهند.

هم چنین، حنجره در تمام چهارپایان دیده می‌شود گروهی که حیواناتی مانند پرندگان، خزندگان و پستانداران را شامل می‌شوند. آناتومی توصیف شده در این تحقیق طیف متنوعی از حیواناتی را در بر می‌گیرد که می‌توانند و یا نمی‌توانند صدا تولید کنند. او می‌گوید:"ما نمی‌دانیم هیچ یک از این تغییرات به چه معنا هستند".

او می‌گوید که بخش‌های مورد مطالعه از حنجره ممکن است ارتباط بیش تری با دور نگهداشتن غذا از راه هوایی داشته باشند، زیرا به باز و بسته شدن آن کمک می‌کنند و چیدمان ساختار‌های مرتبط در این آنکلیوسور نیز کاملا متفاوت از بسیاری از دایناسور‌های دیگر به نظر می‌رسد.

آیا دایناسور‌های دیگر می‌توانستند صدایی شبیه پرندگان داشته باشند؟ شاید. دکتر کلارک و همکاران اش یک سیرینکس فسیل شده مربوط به حدود ۶۷ میلیون سال پیش را در یک پرنده باستانی پیدا کردند. از آنجایی که آن فسیل متعلق به دوره پیش از انقراض دایناسور‌ها بوده این احتمال وجود دارد که برخی از دایناسور دارای آن بوده باشند. با این وجود، تاکنون هیچ پژوهشگری در یک فسیل از دایناسوری فاقد قابلیت پرواز سیرینکس را نیافته اند.

او می‌گوید که این بخش‌های حنجره در مطالعه تازه احتمالا به ویژگی‌های منحصر به فرد این آنکلیوسور مربوط می‌شود نه چیزی که بتوان آن را به تمام دایناسور‌ها تعمیم داد. هنوز سوالات زیادی در مورد تکامل صدای دایناسور‌ها وجود دارد. دکتر "کلارک" می‌گوید:" آنکیلوسور‌ها عجیب هستند. این پیام اصلی پژوهش اخیر است".

منبع: فرارو

کلیدواژه: تولید می کردند دایناسور ها او می گوید صدا هایی تا صدا صدا ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۰۱۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پرنده هواتزین (Hoatzin) یا مرغ بدبو آمریکایی (+عکس)

پرنده هواتزین که به عنوان پرنده خزنده، مرغ بدبو، پرنده اسکنک و یا قرقاول کانجه هم شناخته می شود گونه ای از پرندگان استوایی است که در جنگل های ساحلی، باتلاق ها و صحرا های آمازون و حوضه های اورینوکو یافت می شود.

حال شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید این پرندگان حوضه آمازون یک برگ خوار هستند که بوی کود گاوی تازه و یا یونجه خوشبو می دهند چرا که رژیم غذایی غیرمعمول دارند. این پرندگان 65 سانتی‌ متر قد و گردنی دراز و سری کوچک دارند.

به گزارش هپی پت، در میان پرندگان و حیوانات آمازون قدیمی‌ ترین گونهٔ پرنده‌ ای هستند که هنوز هم بر روی کره زمین زندگی می‌ کنند. جالب است که بدانید این پرندگان از اقوام دایناسور های پرنده هستند که در زمان دایناسور ها منقرض شده اند.

این موضوع را هم باید افزود که آن ها به ویژه در روز های اولیه زندگی خود نمی توانند به خوبی پرواز کنند. جوجه های آن ها نیز تا 60 الی 70 روز پس از تولد قادر به پرواز نیستند که این مدت زمان طولانی است و آن ها را در برابر شکارچیان آسیب پذیر می کند.

غذای اصلی هواتزین چیست؟

این پرندگان یکی از تنها پرندگان عمدتاً گیاه خوار در جهان هستند که به ندرت طعمه حشرات را می گیرند و بیشتر وقت خود را صرف چیدن و خوردن برگ های آبدار از گیاهان کنار دریاچه می کنند. این پرندگان قبل از قورت دادن برگ ها را می جوند.

نکته جالب در مورد این پرندگان، این است که دستگاه گوارشی آن ها همانند گاو ها است. هم چنین آن ها همانند گاو ها از باکتری ها برای کمک به هضم مواد گیاهی مصرفی خود استفاده می کنند.

زیستگاه این پرنده کجاست؟

این پرندگان که به اندازه مرغ هستند در باتلاق های آمریکای جنوبی عمدتاً در حوضه رودخانه های آمازون و اورینوکو زندگی می کنند. بهتر است که بدانید این پرندگان دارای دو چنگال بزرگ در هر طرف بال خود هستند که این ویژگی ها باعث شده است تا برخی از دانشمندان این گونه را با فسیل آرکئوپتریکس دوران دایناسور ها مرتبط کنند.

هواتزین چگونه از خود محافظت می کند؟

شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید این پرندگان یک پنجه بزرگ در انتهای بال های خود دارند که از آن برای محافظت از خود استفاده می کنند.

طول عمر این پرندگان چقدر است؟

این پرندگان در طبیعت به طور میانگین حدود 14 الی 15 سال عمر می کنند. البته این موضوع را هم باید افزود که اگر در اسارت باشند و یا توسط انسان ها نگهداری شوند، می توانند تا 29 الی 30 سال هم زنده بمانند.

آیا هواتزین در حال انقراض هستند؟

این پرندگان در حال انقراض نیستند و از آن ها محافظت می شود. حال این موضوع را هم باید افزود که Hoatzin تنها گونه زنده از خانواده (Opisthocomidae) و تنها پرنده در راسته (Opisthocomiformes) است. این بدان معنی است که این پرندگان هیچ خویشاوند نزدیکی ندارند که منقرض نشده باشد. هم چنین سابقه فسیلی این خانواده نشان می دهد که آن ها به طور گسترده در سراسر جهان توزیع شده اند.

سوالات متداول هواتزین چیست؟

مرغ بدبو یا همان هواتزین (Hoatzin) پرنده‌ ای کاکل‌ دار بومی آمریکایی جنوبی است.

هواتزین در کجا زندگی می کنند؟

این پرندگان در باتلاق های آمریکای جنوبی، عمدتاً در حوضه رودخانه های اورینوکو و آمازون زندگی می کنند.

کانال عصر ایران در تلگرام